Εκμεταλλευόμενος την παρουσία μου στην Κομοτηνή λοιπόν, και παρά τον έτοιμο να κατεβάσει ό,τι έχει και δεν έχει ουρανό, βγήκα έξω. Προορισμός το γεφύρι του ποταμού Κομψάτου, περίπου είκοσι λεπτά δρόμος από Κομοτηνή προς Ίασμο από τον παλιό δρόμο. Λίγο πρίν τον Ίασμο, και αμέσως μετά τον Πολύανθο υπάρχει μια πινακίδα που οδηγεί στη "Βυζαντινή γέφυρα".
Παρκάρωντας δίπλα σε μια άλλη παλιά γέφυρα βρήκα δύο μηχανάκια. Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι η παρουσία τρίτων θα μου χαλούσε τη φωτογράφιση. Γρήγορα γρήγορα ανηφόρισα το χωματόδρομο και σε πέντε λεπτά έβλεπα μπροστά μου το όμορφο αυτό κατασκεύασμα. Κάτω από τις δυό καμάρες ήταν μια τσακαλοπαρέα - τα παιδιά με τα μηχανάκια - που μόλις με είδαν μού ζήτησαν να τους φωτογραφίσω. Μετά χαράς λοιπόν τους συμπεριέλαβα στις φωτογραφίες μου και ελπίζω κάποια στιγμή να τις δουν από τη σελίδα αυτή.
Πλησιάζοντας πιάσαμε την κουβέντα. Ήταν τέσσερα παλικάρια 18 - 20 χρονών από τον Πολύανθο, ο ένας μάλιστα ήδη πατέρας! Είχαν πάει να πιούνε το σπαστό Giorgino καφεδάκι τους εκεί, ωραίοι! Στην κουβέντα που κάναμε μού θύμησαν τα παιδιά από το δικό μου χωριό. Παιδιά που έχουν μια τελείως διαφορετική νοοτροπία και πορεία από τα παιδιά της πόλης. Παιδιά που από νωρίς αφοσιώνονται στη βιοπάλη αφήνοντας πολλές φορές το σχολείο για να ασχοληθούν με τα ζώα ή τα χωράφια. Που συχνά αντί να πάνε στην πόλη για καφέ πετάγονται για βόλτα κάπου στα γύρω βουνά. Που παρ΄όλα αυτά είναι μέσα στα πράγματα και έχουν και facebook! Αυτοί πραγματικά πρέπει να το χαίρονται πιο πολύ από τους χρήστες στις πόλεις!
Αναφορικά με τη γέφυρα δεν ξέρω κατά πόσο είναι Βυζαντινή γιατί κάπου διάβασα ότι είναι κατασκευής 17ου - 18ου αιώνα. Η τεχνοτροπία είναι ίδια με τα ηπειρώτικα γεφύρια και μάλλον χτίστηκε από ηπειρώτες χτίστες. Το δυτικό της άκρο είναι γκρεμισμένο επίτηδες γιατί λέγεται πως επέτρεπε τα πρόβατα να περνούν από τη μια πλευρά του ποταμού στην άλλη. Η επιλογή της συγκεκριμένης τοποθεσίας για την κατασκευή της μάλλον οφείλεται στο ότι αποτελεί πέρασμα που εξυπηρετεί την αρχαία εγνατία οδό και εκτός αυτού, παρατηρώντας το ανάγλυφο της τοποθεσίας πρόκειται για το πιο κοντινό τμήμα μεταξύ των δύο ορεινών όγκων. Έτσι ακόμη και η παροχή του νερού αυξηθεί, στο σημείο εκείνο η κοίτη έχει σταθερό πλάτος και ανεβαίνει το ύψος της στάθμης το οποίο θα δυσκολευτεί πολύ να φτάσει τα 12 μέτρα ύψους του μεσαίου τόξου.
Τα παραπάνω τα αναφέρω γιατί είχαμε μια σχετική κουβέντα με τα παιδιά. Τελικά η παρουσία τους εκεί έδωσε άλλη τροπή στην πορεία της φωτογράφισης, η οποία δυστυχώς κάποια στιγμή διεκόπη γιατί ανοίξαν οι ουρανοί! Οι παρακάτω φωτογραφίες είναι αφιερωμένες σ'αυτούς.
