Σε τι διαφέρει άραγε το να ταξιδεύεις με μοτοσυκλέτα από το να ταξιδεύεις με αυτοκίνητο;
Όταν διανύεις 800 και πλέον χιλιόμετρα χωρίς τη πολυτέλεια της μουσικής, ή της συνομιλίας στο τηλέφωνο, έχεις απλώς την ιδανική αφορμή για να σκεφτείς. Έτσι και στο πρόσφατο αυτό ταξίδι, μού δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσω και να κάνω σκέψεις πάνω σε ένα δίδυμο που πάντα θα ασκεί γοητεία: "ταξίδι - μηχανή".
Ταξιδεύοντας με μοτοσυκλέτα αυτομάτως γίνεσαι μέρος της μειοψηφίας. Γι' αυτό και κάθε φορά που θα συναντήσεις "συνάδελφο" στο αντίθετο ρεύμα θα ανάψεις τα φώτα για να του ευχηθείς καλή συνέχεια. Γι' αυτό και σε μια συνάντηση στη στάση για ξεκούραση θα πιάσεις αυθόρμητα την κουβέντα.
Είναι ωραίο το ταξίδι με μηχανή, όμως είναι και κουραστικό. Ειδικά όταν πρόκειται για εθνική οδό. Το μόνο ενδιαφέρον να σπάει τη μονοτονία είναι οι στροφές στη λίμνη Υλίκη και φυσικά οι στροφές της Καβάλας.
Βέβαια, τελευταία ήρθε και ένα ακόμη στοιχείο για να σπάσει τη μονοτονία. Τα διόδια. Αναρίθμητα, πραγματικά. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι ένας πρόχειρος υπολογισμός για τη συχνότητα εμφάνισης, περίπου ένα στα 60 χιλιόμετρα διαδρομής. Βγάλε γάντια, βγάλε χρήματα, πλήρωσε, πάρε ρέστα, ταχτοποίησέ τα, βάλε γάντια, βάλε ταχύτητα, ξεκίνα και σε μισή ωρίτσα θα σου ξαναπούν "καλό δρόμο".
Το απολαυστικότερο κομμάτι όλων όμως έρχεται τη στιγμή που αφήνεις την εθνική οδό στη Λαμία και ξεκινάει η ανάβαση προς Δομοκό. Ιδανικές συνθήκες για να ευχαριστηθείς μια on-off μοτοσυκλέτα. Το ίδιο και στο κομμάτι Καλαμπάκα Γρεβενά. Και το ωραιότερο; Δεν έχει και διόδια!
