Αν και είχα σκοπό να ποστάρω με χρονολογική σειρά τις φωτογραφίες από το φετινό καλοκαίρι, τα γεγονότα με προλαβαίνουν.
Πριν λίγες μέρες μού ανακοινώθηκε το ευχάριστο νέο ότι είμαι ο δεύτερος νικητής στο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα “promoting the beauty of the Cross border area and its people - προωθώντας την ομορφιά της διασυνοριακής περιοχής και των ανθρώπων της”. Για το διαγωνισμό έμαθα τυχαία από μια ανάρτηση στο facebook του ΚΕΔΗΦΩΤ, και ήμουν τυχερός γιατί συνέπεσε με μια πρόσφατη εξόρμηση στο χωριό Κέχρος του νομού Ροδόπης, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Η εμπειρία μου από την επίσκεψη στον Κέχρο είναι πολύ ευχάριστη για πολλούς λόγους. Αν και τα χιλιόμετρα από τη Νέα Σάντα ήταν αρκετά και ο δρόμος γεμάτος στροφές, σε αποζημιώνει η θέα και η φύση. Επιπλέον κάποια στιγμή ο δρόμος περνάει πολύ κοντά σε ανεμογεννήτριες, για την ακρίβεια περνάει μέσα από ένα αιολικό πάρκο το οποίο από μόνο του είναι εντυπωσιακό.
Ίσως όμως το ομορφότερο κομμάτι της εξόρμησης να ήταν η συνάντηση με τους ντόπιους οι οποίοι σε κερδίζουν με την υποδοχή και τη φιλοξενία τους. Αφού ήπιαμε την κερασμένη λεμονάδα μας, και καθώς ο ήλιος έπεφτε, κάναμε έναν περίπατο στο χωριό και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για κάποια άλλη φορα ώστε να επισκεφτούμε και τα γύρω μέρη.
Με την ευκαιρία της έκθεσης παραθέτω εδώ όλη τη σειρά φωτογραφιών από το απόγευμα εκείνο.
Πριν λίγες μέρες μού ανακοινώθηκε το ευχάριστο νέο ότι είμαι ο δεύτερος νικητής στο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα “promoting the beauty of the Cross border area and its people - προωθώντας την ομορφιά της διασυνοριακής περιοχής και των ανθρώπων της”. Για το διαγωνισμό έμαθα τυχαία από μια ανάρτηση στο facebook του ΚΕΔΗΦΩΤ, και ήμουν τυχερός γιατί συνέπεσε με μια πρόσφατη εξόρμηση στο χωριό Κέχρος του νομού Ροδόπης, δίπλα στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Η εμπειρία μου από την επίσκεψη στον Κέχρο είναι πολύ ευχάριστη για πολλούς λόγους. Αν και τα χιλιόμετρα από τη Νέα Σάντα ήταν αρκετά και ο δρόμος γεμάτος στροφές, σε αποζημιώνει η θέα και η φύση. Επιπλέον κάποια στιγμή ο δρόμος περνάει πολύ κοντά σε ανεμογεννήτριες, για την ακρίβεια περνάει μέσα από ένα αιολικό πάρκο το οποίο από μόνο του είναι εντυπωσιακό.
Ίσως όμως το ομορφότερο κομμάτι της εξόρμησης να ήταν η συνάντηση με τους ντόπιους οι οποίοι σε κερδίζουν με την υποδοχή και τη φιλοξενία τους. Αφού ήπιαμε την κερασμένη λεμονάδα μας, και καθώς ο ήλιος έπεφτε, κάναμε έναν περίπατο στο χωριό και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για κάποια άλλη φορα ώστε να επισκεφτούμε και τα γύρω μέρη.
Με την ευκαιρία της έκθεσης παραθέτω εδώ όλη τη σειρά φωτογραφιών από το απόγευμα εκείνο.
