Καρταλόπετρα [τοποθεσίες]

Όλα ξεκίνησαν από μια κουβέντα στον καφέ. "Πάμε Όλυμπο;" Ως συνήθως οι σχεδιασμοί στα λόγια είναι εύκολοι. Στη βράση κολλάει το σίδερο! "Γιατί δεν πάμε κάπου πιο κοντά για αρχή;" η δεύτερη ιδέα. Έτσι κι έγινε, μετά από προτροπή του Μάκη, Παρασκευή πρωί βρισκόμασταν στη Μαρώνεια έτοιμοι να ξεκινήσουμε την ανάβασή μας για Καρταλόπετρα. Λίγες ημέρες μετά έμαθα από έναν μουσουλμάνο κουρέα ότι καρτάλ είναι ο αετός στα τούρκικα.

Η κλίση ήταν μεγάλη από τα πρώτα κιόλας μέτρα. Ανεβήκαμε από το πλακόστρωτο που οδηγεί προς τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, και από εκεί μέσω τις κορυφογραμμής και μετά από μια σύντομη στάση, βρεθήκαμε στον προορισμό μας. Η μαγευτική θέα ήταν επιβεβλημένο να συνοδευτεί από ένα τοπικό παραδοσιακό φραπέ Τζορτζίνο.

Το κατέβασμα αποδείχθηκε δυσκολότερο καθώς αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τη ροή του νερού περνώντας μέσα από πουρνάρια και πηδώντας από βράχους. Συνολικά χρειάστηκαν πέντε ώρες συμπεριλαμβανομένων των στάσεων, λίγα γδαρσίματα και αρκετή κούραση. Πάνω από όλα όμως, κάθε φορά που θα περνάμε από την περιοχή θα κοιτάμε εκεί ψηλά και θα θυμόμαστε αυτή τη μέρα.